Deze uitdrukking, beste lezers, wordt dezer dagen veel gebruikt om de aflopende statenperiode mee te kenschetsen.  Maar het is er één met een sinistere ondertoon. De oorspronkelijke betekenis ligt namelijk in het systeem dat in vroeger dagen werd gebruikt voor het registreren van de begravenen. Op de kist werd een in lood geslagen nummer gelegd, zodat er geen misverstanden konden ontstaan.
Het is dus duidelijk dat het loodjes met een “d” is en niet, zoals ik al een paar keer heb gezien met een “t”. In het laatste geval zou het namelijk om het laatste velletje uit een boekje met loten gaan. De verkoper is daardoor meestal opgelucht. Zo die zijn we kwijt.
Eén van die loodjes was voor mij de Statenvergadering van afgelopen woensdag, waar ik nog een paar flinke agendapunten voor mijn rekening moest nemen. Het liep allemaal reuze goed af, dus in dit geval was een “t” misschien ook wel op zijn plaats geweest.

In zo’n laatste vergadering werpen, zoals men dat zo mooi noemt, de verkiezingen altijd hun schaduwen vooruit. Mooi was in dat opzicht nog een debatje over de prijzen van buskaartjes. Vervoerbewijzen, zegt de conducteur in de trein altijd, maar ja een bus is nu eenmaal geen trein. Een niet nader te noemen fractie, die de tomaat als veldteken voert, kruiste nog even de degens met mijn collega over de vraag of de reizigers nu wel of niet werden getild. U zult begrijpen dat ze het daarover niet eens werden. Dat was natuurlijk ook niet de bedoeling en zou ook helemaal niet verstandig zijn, zo vlak voor de verkiezingen.
Zo rond de verkiezingen krijg ik altijd het idee dat Machiavelli toch het gelijk wel enigszins aan zijn kant had. U weet wel die man die meer dan vijf eeuwen gelden een boek schreef over politiek en die iedereen aanhaalt om aan te geven dat zijn politieke tegenstander niet deugt.
Eén van de voor mij meest opvallende, maar ook wel verontrustende passages in dat boek is de volgende: “Een vorst moet uitspreken en uitstralen dat hij zeer godvruchtig en menslievend is, maar het zou geheel verkeerd zijn, als hij dat ook in werkelijkheid zou zijn.”
Soms heb ik de indruk dat het nog een redelijk actueel boek is, waarbij je naar believen godsvrucht en menslievendheid kunt vervangen door andere deugden. Vooral godsvrucht, want dat ligt niet meer echt goed in de markt.

Ik denk ook dat het citaat je moet verontrusten. Zeker als je bij je politiek handelen uit wilt gaan van wat de Bijbel ons leert en je de naam van Christus aan je streven verbindt.
Om het maar eens wat gedragen, maar met een welgemeende ernst, te zeggen: “Ieder beproeve zichzelf op dit punt”. Zeker ook in verkiezingstijd.