Wie wel eens in de landen van het voormalig Oostblok is geweest en bijvoorbeeld ziet onder hoe erbarmelijke omstandigheden weeskinderen daar moeten leven moet toch iets ervaren van scheefgroei. Is het nu echt nodig dat wij dat geld opstrijken? Dat we ons er niet bij neer kunnen leggen dat Europa misschien ons iets meer kost als het oplevert? Ik heb daar, eerlijk gezegd, moeite mee. Wat je ziet als onderliggende gedachte is dat we met zijn allen steeds meer uitgaan van ons eigen belang. Maar, wanneer we echt samen voor elkaar in Limburg willen leven, dan zullen we, zoals God ons in de Bijbel duidelijk aangeeft, uit moeten zijn op het belang van de ander.

Wat dat voor de concrete, provinciale politiek van de ChristenUnie inhoudt, daarvoor verwijs ik u graag naar de website http://limburg.christenunie.nl, met de focus op zorgen, leven en werken in Limburg. In de 500 woorden die ik kreeg voor deze column wil ik graag iets van de achtergronden naar voren brengen.

We leven in de vastentijd. Nu vraagt u zich wellicht af waarom een jongen die zijn roots toch meer in het protestantse Groningen dan in Limburg heeft liggen dat aanstipt. Welnu, voor mij is – afgezien van de religieuze betekenis – het begrip vasten gekoppeld aan een mate van zelfreflectie. Heb ik echt nodig wat ik allemaal consumeer, of kan het ook een onsje minder zijn. Wil ik echt dat goedkope varkensvlees, of betaal ik liever wat meer zodat het houden van dieren op een wat meer diervriendelijke manier ook echt gaat lonen? Heb ik het er voor over om iets minder geld te verdienen, zodat ik echt een bijdrage kan leveren aan de buurt, kan zorgen voor zwakkeren in de samenleving? Wil ik iets van mijn vrijheid inleveren en ruimte maken voor anderen in de samenleving, die niet hun wortels hebben in Nederland, maar soms ver daarbuiten? Geef ik echt om mijn kinderen en wil ik, samen met de scholen, zorgen voor goed onderwijs of trek ik me terug en kom ik pas in actie als de school een steek laat vallen?

Het is niet zo moeilijk om hiermee door te gaan. Moeilijker is het om deze gedachte voor jezelf in concrete daden om te zetten. Dat betekent een verandering van mentaliteit – en dat gaat jaren duren. Maar het is een noodzakelijke gedragsverandering, willen we samen een duurzame samenleving ontwikkelen. En het betekent een breuk met het ongebreidelde individualisme waarop we de laatste twee decennia zijn getrakteerd. U mag daarom mijn daden in de provinciale staten langs deze maatlat leggen: Heb niet alleen uw eigen belang voor ogen, maar ook die van een ander.

door Pieter G.B. de Vries, nr. 2 op de lijst van de ChristenUnie

(Bron: Pieter de Vries, InHorst.nl)