Oog voor wie?

Het motto van de ChristenUnie bij deze gemeenteraadsverkiezingen is: Oog voor Elkaar. Een ontzettend mooi statement waarin een hoop stof tot nadenken verborgen ligt. Wie moet ik helpen? Ik hoorde laatst een verhaal wat misschien helpt met het beantwoorden van deze vraag:

“Na een avond in de kroeg loopt een jongen richting zijn fiets, die hij had geparkeerd in een achteraf gelegen steegje. Hij is moe en wil graag naar huis. Op het moment dat hij zijn fiets wil pakken, wordt hij aangesproken door een man die zich donker heeft gekleed. De man dreigt hem in elkaar te slaan als hij niet zijn fiets aan hem geeft. Verschrikt kijkt de jongen om en probeert nog iets te zeggen, maar voor dat hij het weet, heeft hij de eerste klap al te pakken. De man slaat nog een paar keer en laat de jongen als voor dood achter in de steeg. Er komt wat stappend publiek langs de jongen, maar die denken dat hij dronken is. Ze lopen hem snel voorbij. Ook een politieagent die net avonddienst heeft gehad ziet de jongen liggen, maar gaat toch maar snel naar huis. “Ik heb immers al genoeg mensen geholpen”, zegt hij tegen zichzelf. Op den duur komt er een zwerver voorbij de jongen gelopen. De zwerver ziet de jongen liggen en schrikt. Hij rent naar wat mensen die hij vraagt of ze 112 willen bellen. Hij heeft immers zelf geen telefoon. Nadat de ambulance is verwittigd, gaat hij snel naar de kebabzaak in de straat en koopt een flesje water voor de jongen van het twee-eurostuk dat hij vanavond kreeg toegestopt. Hij gaat weer snel naar de jongen toe en gaat bij hem zitten. Hij ziet dat hij er erg aan toe is, maar is blij dat hij hem heeft kunnen helpen. Hij wacht bij hem totdat de hulp er is. Dan gaat hij weer zijn eigen weg.”

Dit verhaal geeft wel aan dat hulp uit een onverwachte hoek kan komen. Hoe mooi is het dat je hulp krijgt van iemand waarvan je het niet had verwacht? De zwerver is de jongen zijn naaste. Ook al kent de jongen de beste man niet. Hoe gaan wij om met mensen die we eigenlijk niet zo goed kennen? Lopen we ze voorbij? Gaan we ervan uit dat iemand anders hun probleem wel oplost of dat ze dat het beste maar zelf kunnen doen, of helpen we ze en steken we onze hand uit. Hoe kunnen we hulp van iemand verwachten als we zelf niemand willen helpen? Eerlijk is eerlijk: hoeveel mooier zouden we Groningen kunnen maken als we onze bejaarde buurvrouw zouden kennen en af en toe even bij haar langs zouden gaan om te vragen hoe het met haar gaat. Of door die caissière bij de supermarkt een fijne dag te wensen. Of samen met wat vrienden wat afval in de wijk te prikken, zodat de kinderen weer plezier kunnen hebben op het voetbalveldje. Deze boodschap draagt de ChristenUnie uit. Niet alleen voor de christenen, maar voor iedereen. Graag zet ik me in voor jou. Ik wil naar je omzien en met je in gesprek gaan over wat jou beweegt. Ik wil er voor jou staan als je mijn hulp nodig hebt. Ongeacht waar je vandaan komt of wie je bent. Kun je daarop vertrouwen? Stem dan 21 november op de ChristenUnie. Lijst 8, plek 10.

Daan Doornbos