Voorzitter, over een paar uur barst een paar honderd meter hier vandaan het
‘sterren muziekfeest op het plein’ los. En hoewel het een wat minder zwoele
zomeravond lijkt te worden dan we afgelopen dagen mochten hebben, staat de
Vismarkt straks ongetwijfeld propvol met mensen die onder meer naar René Froger
komen kijken en luisteren. De eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat het niet he-le-
maal mijn muzieksmaak is, maar fan of niet, ik denk dat iedereen de tekst van ‘Alles
kan een mens gelukkig maken’ kent en ook wel eens heeft meegezongen. Al
realiseer ik me tegelijk ook dat een aantal raadsleden nog geboren moest worden
toen dat nummer uitkwam…

Maar voorzitter, we weten dat ‘een eigen huis’ voor lang niet iedereen in deze stad
haalbaar is, maar dat een groot aantal Stadjers al blij is met ‘een vers kopje thee’.
We kennen de armoedecijfers en alle zorgen die daarmee gepaard gaan.

Desalniettemin bleek onlangs uit onderzoek dat, na Rotterdam, Groningen de
gelukkigste inwoners van Nederland heeft. En daarmee Europees maar liefst een 14 e
plek scoort.

En op wat voor manier het college zijn bijdrage daaraan levert blijkt uit de hele
rekening van dit jaar ruim 650 pagina’s, waar door alle ruim 2750 ambtenaren direct
of indirect weer hard voor en aan gewerkt is, waarvoor dank. En dan hebben we het
over een jaarrekening met een omvang van ca. 1 miljard euro met een positief
resultaat van maar liefst zo’n 24 mln euro. En passant wordt het
weerstandsvermogen opgehoogd naar 0,95.

En ja, daaraan ten grondslag ligt een heel aantal projecten die in de aanbiedingsbrief
mooi zijn opgesomd en die goed gegaan zijn. En inderdaad, er gaat natuurlijk ook
veel goed, gelukkig wel. Op macro-economisch gebied zit het tij natuurlijk ook mee,
maar dat wil niet zeggen dat alles voor de wind gaat. We houden ook zorgen.
Zo zien we een overschot op het zorgbudget van bijna 3,5 miljoen euro. De
wethouder heeft in de commissie, terecht, aangegeven dat dit nog hard nodig kan
zijn voor alles wat er nog komen gaat, dus dat we ons niet rijk moeten rekenen en er
in die zin niet te weinig geld aan de zorg uitgegeven is. Maar aan de andere kant zien
we ook de ontwikkelingen van de Wij-teams.

We zitten weliswaar nog midden in het ontwikkelproces ervan en we zijn als raad
ook nog zoekende hoe we daar grip op kunnen krijgen en houden, we gaan
binnenkort de kadernota bespreken, maar als er nu al 600 duizend euro extra moet
naar management-ondersteuning baart ons dat toch wel zorgen. We wilden juist een
platte structuur, maar het lijkt er nu sterk op dat er 11 nieuwe gemeentetjes als
kerstbomen worden opgetuigd, met een hele organisatie. De wethouder heeft in de
commissie weliswaar gezegd dat de output voorop staat, maar wij willen toch meer
inzicht in de overheadkosten en daarom hebben we ook samen met de SP een motie
daarover ingediend.

Rond de BUIG-gelden lijkt het elk jaar weer een verrassing te zijn wat er uit Den Haag
op ons afkomt. Vorig jaar een groot tekort, dit jaar een forse meevaller. Het is schier
onmogelijk om daar een begroting op te baseren. Er loopt nog een
bezwaarprocedure en de wethouder heeft in de commissie ook al aangegeven dat
alle gemeenten hier uiteraard mee worstelen, maar ik vraag me wel hardop af of we
als stad op een of andere manier het Rijk nog kunnen bewegen om hiervoor met een
structurele oplossing te komen, zodat deze gelden voorspelbaarder worden.

Zorgen blijven er uiteraard ook rond de aardbevingen, de schades en de afhandeling
ervan door de NAM. Als Stad hebben we, op basis van de toen geldende NPR, een
goede deal kunnen sluiten voor wat betreft het Forum. Maar we weten dat hier
vanuit particulieren met een schuin oog naar gekeken wordt, die zich afvragen
waarom zij een jarenlange strijd moeten voeren om de schade verhaald te krijgen.

Daarnaast houden we zorgen op internationaal gebied, als het gaat om de
vluchtelingen. Het optreden van het college vorig jaar rond de bed-bad- en-brood-
discussie verdient nogmaals alle lof. Over de ontwikkelingen en de discussie rond de
noodopvang, en later de azc’s, mogen we denk ik trots zijn, maar we houden zorgen
over de huisvesting van de statushouders. Ook gezien de druk die er al is vanuit de
sociale woningbouw

Als we ons weer beperken tot het meer financiële gedeelte van de rekening en
kijken naar het weerverstandsvermogen zien we een stijging naar een ratio van, ik
noemde het al, 0,95. Dit is bijna 1, maar we moeten ons wel blijven realiseren dat dit
alleen voldoende is als het onderliggende integrale risicomanagement op orde is.
Laten we ons daarom niet blind staren op dit percentage, maar oog blijven houden
voor de risico’s.

Het grootste risico heet overigens nog steeds Meerstad, dat als een soort
molensteen om het weerstandsvermogen blijft hangen. Iets waaraan we nu niet heel
veel meer kunnen doen, behalve in het verleden veel afboeken, en hopen dat de
stijgende trend in de woningmarkt blijft doorzetten.

Daarnaast hebben we gezien dat de voorspelbaarheid van de rekening erg te wensen
over laat. We hebben daarover in de commissie al onze zorgen geuit en de
wethouder heeft aangegeven die zorgen te delen maar ook hoe die
voorspelbaarheid verbeterd gaat worden. We zullen die ontwikkelingen scherp
blijven volgen.

Voorzitter, ik sluit af. Ik zei het al, zometeen sterren op het plein en de Vismarkt
staat straks ongetwijfeld propvol. Wat ook weer mooie beelden van onze stad
oplevert, zoals we ons die ook nog van The Passion 2 jaar geleden kunnen
herinneren. De rest van Nederland mag weer zien wat voor mooie stad we hebben
en daar mogen we ook wel een beetje trots op zijn. Ik dank u wel.