In overdrachtelijke zin wordt er mee bedoeld dat het een periode is met weinig nieuws. Die periode waarin plotseling poema's op de Veluwe en wolven in Zeeuws-Vlaanderen worden gesignaleerd. Beesten waarvan je na de vakantie niets meer hoort. Die zijn dan blijkbaar, net als de menselijke vakantiegangers, ook weer huiswaarts gekeerd.

Ook is het de tijd dat als vast agendapunt de declaraties van politici aan de orde komen. De bonnetjes om het zo maar eens te zeggen. In Engeland gaat het dan over de huurkosten van onwelgevoegelijke videobanden die een minister heeft gedeclareerd en in Nederland, waar alles natuurlijk in het nette blijft, over de zonnebril van Wouter Bos. Ook in onze goede provincie Zuid-Holland moesten de bonnetjes op tafel komen. Daarbij merkte ik op, dat ik weinig risico liep, aangezien ik in 2007 geloof ik het formidabele bedrag van € 75,-- en in 2008 van wel € 120,-- had gedeclareerd. Dat zag ik helemaal fout. Het gaat niet om het bedrag, wat inderdaad opvallend weinig is  -natuurlijk op zich al verdacht- maar om de vraag waar dat geld aan was uitgegeven. Waren het serieuze zaken, of was het misschien wel wein, weib und gesang, zoals onze oosterburen dat zo plastisch uitdrukken. Daar zat ik dan. Voornamelijk taxikosten zei ik.

Ja, ja, maar waar moest je dan naar toe en waarom en wat heb je daar precies gedaan. Oh, een vergadering? En ben je daarna wel direct naar huis gegaan? Kan dat allemaal gecontroleerd en verantwoord worden? Dat schijnt de pers allemaal te willen weten.

Op mijn zwakke verweer dat het, om dat allemaal uit te zoeken, zeker tien keer zo veel ging kosten als ik had gedeclareerd, kreeg ik slechts meewarige blikken toegeworpen. Ik begreep er niks van, werd me toegevoegd en dat klopt. Ik begrijp alleen maar dat het komkommertijd is. Toch wel lekker, komkommers. Vooral als het warm is en ze in schijfjes zijn gesneden. Blokje kaas er bij. Ja lekker, als je ze maar niet declareert. Oh nee, geen bonnetjes meer voor mij, zeker niet van de groenteman.