MdV,
De statenleden die de provincie vertegenwoordigen in de Algemene Vergadering van het IPO, de vereniging ‘het Interprovinciaal Overleg’, hebben een voorstel ingediend waarbij in punt 2 de zinsnede staat: “In principe gaat de IPO-delegatie dan niet naar de IPO-ALV, tenzij de commissie dat wel noodzakelijk acht.”

MdV,
Het IPO is een vereniging geworden, bestaande uit leden. De algemene vergadering bestaat uit de leden, die elk een aantal afgevaardigden daarvoor hebben benoemd. Formeel hoeft de ALV maar twee keer per jaar te vergaderen, maar men heeft er tot nu toe vier keer per jaar van gemaakt. Twee zijn er qualitate qua, namelijk voor het vaststellen van de jaarstukken in juni, en de najaarsvergadering in december voor de begroting van het nieuwe jaar. Daarnaast zijn er nog twee, in maart en september.
Een vereniging is een mooie democratische rechtspersoon, waarbij de algemene vergadering de hoogste macht vertegenwoordigt. Een duaal monisme. De essentie van democratie is het stemmen, het er zijn als constituerend aanwezig zijn noodzakelijk is.
We weten uit ervaring dat een quorumvereiste de opening van onze statenvergadering wel eens tot een kort uitstel dwingt. Daarvan heeft men bij de algemene vergadering van het IPO geen last, hoewel bij stemmingen wel een quorumvereiste geldt.
Een vereniging hebben , betekent samen ergens voor gaan, en dat betekent presentie, hoe nutteloos dat soms kan lijken.
De Grondwet stelt in artikel 8: Het recht tot vereniging wordt erkend. Bij wet kan dit recht worden beperkt in het belang van de openbare orde. En artikel 9: Het recht tot vergadering en betoging wordt erkend.

MdV,
Een vereniging die vergadert, de uitoefening van twee grondrechten, en zo’n principiële daad wordt op utiliteitsgronden maar even niet uitgeoefend.
De ChristenUnie-SGP vindt dat een verkeerd signaal van een staatsinstelling, die juist probeert de burgers te mobiliseren om te gaan stemmen en om de politiek serieus te nemen.
We moeten het voorstel niet zien als een individuele daad, in de trant van ‘ik kan mijn tijd wel beter gebruiken’, maar als een daad van een staatsinstelling, die deze vereniging het IPO mede heeft opgericht met het doel om maximale invloed te bereiken voor de provincies als collectief.
Dat neemt niet weg dat we kunnen stellen dat het IPO een democratisch gedrocht is, maar wel door ons zelf mede opgericht. Het bestuur is bekleed met de meeste macht en invloed. Het bestaat – althans bij voorkeur - uit de Commissarissen van de Koningin, de adviescommissies van het bestuur zijn bemand door gedeputeerden, de brede overleg - en adviesgroepen door ambtenaren. De Algemene Vergadering is er alleen maar voor een aantal formele zaken, omdat er nu eenmaal een vereniging is, en dan is dat zo. Het IPO is eigenlijk het vehikel van de gedeputeerden. Je zou kunnen zeggen dat het IPO niet goed past bij de dualistische structuur. Bestuursleden worden natuurlijk nooit door de algemene vergadering naar huis gestuurd, dat kan alleen maar via de politieke lijn binnen een provincie. Een zeker resultaat zal ook nooit binnen een algemene vergadering worden bekritiseerd, maar hooguit zal een gedeputeerde in eigen huis voor het bereikte resultaat worden bekritiseerd.
Teneinde het ‘tijdverdoen’ te beperken kan ook één van de vijf afgevaardigden worden gemachtigd om de provincie te vertegenwoordigen.
Waarom is het IPO een vereniging? Het VNG is ook een vereniging. Toch levert dit een geweldige spanning op. Beide verenigingen, en zeker de besturen, werpen zich op als vertegenwoordigend lichaam van de provincies, respectievelijk gemeenten. Een privaatrechtelijke rechtspersoon vertegenwoordigt een publiekrechterlijk collectief, dat niet echt een collectief wil zijn. Het blijft een gelegenheidscoalitie. Eerder heb ik wel eens gewaarschuwd voor het zijn van een schaduw parlement. Immers de provincie is ook een democratisch gekozen lichaam, door dezelfde bevolking gekozen als de Tweede Kamer, en met grotendeels dezelfde partijpolitieke dragers. Het collectieve verzet van IPO of VNG tegen een Rijksmaatregel lijkt bijna een machtsstrijd. Indien we het subsidiariteitsbeginsel daar op loslaten, kunnen wij betwisten dat een taak op rijksniveau zou behoren te liggen.
Toch is het IPO maar een vereniging, die voor het privaatrecht gelijkgesteld wordt met een natuurlijk persoon. Laten we het daar maar bij houden, maar laten we de spelregels dan wel geloofwaardig invullen.