Leef je nog ? Beste lezers, als die vraag je wordt gesteld, verkeer je meestal nog wel in het land der levenden en dit soort vraagstellingen is dan ook bijna altijd figuurlijk bedoeld.
De laatste week kreeg ik die vraag wel herhaaldelijk te horen, als ik weer eens terugkeerde van een bijeenkomst waarin ik had moeten vertellen dat als gevolg van het nieuwe regeringsbeleid de realisatie van een aantal natuur- en recreatieplannen ongewis was geworden. "Winstwaarschuwingen afgeven” noemt men dat geloof ik."
De vraag of je nog leeft is niet helemaal onterecht, want ook in politiek en bestuur wordt de boodschapper vaak verward met de boodschap. De boodschap van met name staatssecretaris Bleker, waarop het bekende gezegde over de bom en inslag toch wel enigszins van toepassing is, straalt natuurlijk af op de boodschapper, te weten de provincie en meer precies de betreffende gedeputeerde.

Voor psychologen en aanverwante gedragswetenschappers, zou het interessant zijn de reacties op deze bominslag onder de loupe te nemen en te ontleden. De eerste reacties lijken vaak op een omgekeerde Pavlovreactie. “Toch niet mijn project”, roepen gebiedspartijen en projectleiders, als ze horen dat er mogelijk herprioritering zal komen. “Want …….. enz , enz.”.  
Ik denk aan leidinggevenden en medewerkers van de Dienst Landelijk Gebied en Staatsbosbeheer, die ook nog eens moeten vrezen voor hun baan. Of aan die gedreven mensen van Natuurmonumenten en het Zuid-Hollands Landschap, die het even ook niet meer weten.
Begrijpelijk. Al die mensen die bezig zijn voor natuur en recreatie doen dat niet alleen om een boterham te verdienen, maar ook met hun hart. Er zijn projecten bij waarin na jarenlange discussies eindelijk vaart is gekomen en nu wéér donkere wolken dreigen. We hebben als provincie en gebiedspartijen de laatste jaren geweldig ons best gedaan en de eerste successen konden worden geboekt. En nu dit. Ze dachten een ethisch gewaardeerd doel te dienen, maar het lijkt wel of het plotseling allemaal richting vuilnisbak gaat.
Na genoemde eerst schrikreactie overvalt hen dan ook onbegrip en daarna moedeloosheid, gevolgd door boosheid.

Daar sta je dan als boodschapper en je probeert het een en ander uit te leggen, je inzet aan te geven. Ze luisteren niet, ze zijn boos, geweldig kwaad.

Leef je nog? Ja, maar ik heb wel een paar krassen opgelopen. Op mijn ziel.

Joop Evertse