In de aanloop naar de formatie van een kabinet van VVD en CDA met gedoogsteun van de PVV, kopte het Nederlands Dagblad afgelopen zomer dat de ChristenUnie niet mee zou werken aan ‘rechtse bezuinigingen’. Maar omvatte het verkiezingsprogramma van de ChristenUnie zelf dan geen enkele ‘rechtse bezuiniging’? Wat moeten we eigenlijk onder ‘links bezuinigen’ verstaan, belastingverhoging soms?

Egbert Schuurman, niet alleen éminence grise van de ChristenUnie, maar ook nestor van die chambre de réflexion die de Eerste Kamer heet te zijn, liet in niet mis te verstane bewoordingen weten dat de Eerste Kamerleden van de ChristenUnie niet, zoals gebruikelijk in die kamer, ieder wetsvoorstel ongeacht partijkleur op zijn eigen merites zouden beoordelen, maar dat zij een eventueel rechts kabinet zouden boycotten. Wat zou Gert Schutte als oud staatsrechtelijk geweten van onze vaderlandse politiek daar nou van vinden?

Wat blijft er over van het ‘niet links, niet rechts’, nu de ChristenUnie deel heeft genomen aan een kabinet dat door sommigen als centrum-links getypeerd is en zij al oppositie voerde tegen een centrum-rechts kabinet voor het zelfs maar tot stand gekomen was? Zoals Peter Bergwerff, hoofdredacteur van het Nederlands Dagblad, op zaterdag 4 september in het hoofdcommentaar van die krant observeerde:

“Wat de laatste weken ook scherper naar voren is gekomen, is de positie van de beide kleine christelijke partijen ChristenUnie en SGP in het politieke krachtenveld. Onverbloemder dan ooit gaf de SGP blijk van haar voorliefde voor rechts, [..] terwijl de CU daarentegen steeds meer als vanzelfsprekend niet alleen bij links wordt ingedeeld, maar ook geen moeite doet dat beeld bij te stellen.”

Kortom, het heeft een jaar of tien geduurd, maar de ChristenUnie lijkt zich uiteindelijk tot links te bekennen. Niet verwonderlijk ook, Christus is immers links en de duivel rechts. Of ligt het niet zo simpel?