Voorjaarsnota 2016

Of het goed is om in deze tijd van een politieke Brexitsoap een Britse politicus te citeren weet ik niet, maar Winston Churchill zei ooit: “Een goed politicus moet kunnen voorspellen wat er morgen, volgende week, volgende maand en volgend jaar gebeurt. En dan naderhand op handige wijze verklaren waarom het niet gebeurd is”. Met deze uitspraak zou je kunnen zeggen dat het niet uitmaakt wat er in de voorjaarsbrief staat; het gaat vaak toch anders dan wij van tevoren denken. Maar dat is toch echt te gemakkelijk, het is goed om alvast wat piketpaaltjes te slaan en tegelijkertijd ook te beseffen dat je die paaltjes nog kunt verplaatsen..

Van wie is de stad

Wat wij een positieve ontwikkeling vinden is dat in het leven van alledag de gemeente niet meer uitsluitend bepaalt wat er moet gebeuren. Stadjers hebben ideeën, plannen voor eigen wijk en buurt of voor iets wat heel de stad aangaat en kunnen dat droppen bij de gemeente, zonder dat een plan in de massa verdwijnt. Een plan belandt nu in ieder geval bij het wijkloket of bij de wijkwethouders of bij een atelier. Het ideaal is daarbij nog niet bereikt en het gaat niet altijd vlekkeloos. Sommige Stadjers zijn enthousiast over bijvoorbeeld een nieuwe speeltuin in een park of op een plein of willen dolgraag een buurtvoorziening; er zijn ook Stadjers die tegen een plan zijn. Of de ambtelijke molens draaien toch wat trager of anders dan gehoopt. Hoe dan ook, wat de ChristenUnie betreft gaan we vooral door met de stad betrekken. Dat vergt een andere inzet van ambtenaren (die als Stadjers zich melden zich opstellen als iemand die vóór en mét de stad werkt), van het college in de rol van wijkwethouders die moeten weten wat er écht speelt in hun stadsdeel en van de raad (nieuwe balans tussen wat wij ervan vinden en wat de Stadjers willen). En het vraagt ook iets van onze inwoners.  De vraag ‘ wie vertegenwoordigt wie” en ‘hoe heb je wijkgenoten betrokken’ blijft ‘work in progress’ en een proces waarbij het steeds duidelijker moet worden waar de pionnetjes tijdens het spel het beste kunnen gaan en staan zonder overgeleverd te zijn aan de dobbelsteen.

Twee gezichten van de stad

Als je alle startups ziet, de huizen die gebouwd worden en de aantrekkende economie, dan staat Groningen er goed voor. Als je kijkt naar de Stadjers die het goed gaat, die vrolijk naar hun werk gaan en elke middag in een nieuw hip tentje lunchen, dan gaat het veel mensen goed. Maar het college heeft beloofd oog te willen hebben voor de twee gezichten van de stad. En dat is waar het in deze voorjaarsnota aan ontbreekt. Er zijn Stadjers die lege verpakkingen in de koelkast leggen, zodat het lijkt alsof deze gevuld is. En blij zijn als het broodtrommeltje van de kinderen gevuld kan worden. Het woord ‘armoede’ komt maar twee keer voor en dan ook nog bij een voorziening voor kwetsbare jongeren die het college wil afbouwen, Campus Diep. MOTIEHet college constateert dat er verschil in stadsdelen zit qua fysiek en sociaaleconomisch opzicht aan de noord- en zuidkant van de stad. En geeft aan: ‘We gaan daarbij uit van eigen kracht en samenredzaamheid en bieden ondersteuning waar nodig’. Uiteraard is er staand beleid voor het andere gezicht van de stad, maar helpt het, werkt het? In De Correspondent* stond vorige week een mooi artikel van Rutger Bregman over mensen die leven in armoede. Psycholoog Eldar Shafir van de universiteit van Princeton heeft een theorie over armoede. Hij betoogt dat juist die zelfredzaamheid (of samenredzaamheid) niet werkt. Kort samengevat, armoede leidt tot schaarste; schaarste leidt tot onverstandige korte termijn beslissingen waardoor mensen het zelf niet redden. Maar met net dat zetje extra vanuit de overheid (hulp bij lange termijn beslissingen, hulp bij aanvragen van toeslagen, zaken regelen met een deurwaarder of steun bij aanvragen van een extraatje voor de kinderen) krijgen mensen meer lucht en zijn dan in staat betere keuzes te maken. Graag reactie van het college of we opnieuw kunnen kijken wat en hoe we mensen in deze stad met de wijteams, immers de ogen en oren van de stad, beter en gerichter kunnen helpen. Het armoedevraagstuk heeft onze blijvende aandacht nodig, helemaal met zoveel kinderen die in armoede opgroeien. En de volgende vergelijking is wat ingesleten maar nog steeds actueel. Je kunt als overheid aangeven waar de hengel hangt om te vissen, maar je kunt in een aantal gevallen beter zeggen: zullen we samen vissen?

*https://decorrespondent.nl/511/Waarom-arme-mensen-domme-dingen-doen/19645395-f6c9a0bd

 Ook zorgelijk is de situatie rond beschermd wonen en opvang. We lezen dat er een innovatieatelier wordt georganiseerd met onder meer als doel ‘een duurzame effectiviteitsverbetering en kostenreductie’. Dit baart ons toch zorgen. Juist bij zo’n kwetsbare doelgroep zou niet de kostenreductie het doel moeten zijn, maar de instandhouding en mogelijke uitbreiding van plekken. Immers, we lezen bijna dagelijks over de toename van verwarde personen. Die mensen kunnen we toch niet aan hun lot over laten? Ook deze mensen zijn het andere gezicht van de stad.

Financiën

Wat voor alle Stadjers gevolgen heeft, is het voorstel om tarieven te kunnen verhogen om daarmee het reservepotje te vullen. Wij zijn daar niet voor, eerst moeten we alle andere opties verkennen. Daarom is ons uitgangspunt: geen verhogingen boven de inflatie. Dank ook voor de goede leesbaarheid van de voorjaarsnota en de uitgebreide financiële informatie. Het is een doorkijkje dat niet al te rooskleurig is, maar ook nog een hoop onzekerheden kent. Bij de begroting zal dit beeld duidelijker zijn, ook na nieuwe circulaires en uitkomsten van bijvoorbeeld de wet BUIG.

Outsourcing ict

Voorzitter, het zal u niet verbazen dat wij het over outsourcing ict willen hebben. Het lijkt er nu op dat de voorgenomen bezuiniging niet gehaald wordt, alleen al door de frictiekosten en de vertraging van het project. In hoeverre is het outsource-traject, waar wij zoals u weet nog steeds niet van overtuigd zijn, het straks nog waard. “Binnen de deur” kost ict geld, maar “buiten de deur” vaak nog veel meer omdat voor de extraatjes extra uren in rekening worden gebracht, waar nu ambtenaren “het er even bij doen”.

Verkeersveiligheid

Al eerder hebben wij gepleit voor vergroten van de verkeersveiligheid in 30km/uur-zones. Er zijn automobilisten die zich niets aantrekken van het bordje 30; dat komt vaak ook door de inrichting van de straat. De politie wil niet handhaven in straten die niet aantoonbaar snelheidsbelemmerend zijn ingericht. Hoe dan ook, vaak blijkt dat fietsers en/of  voetgangers in die gebieden de underdog zijn. Niet altijd met dramatische gevolgen, maar veilig is het niet. Wij willen de verkeersveiligheid verbeteren met een MOTIE, die wij samen met de PvdA indienen.

Milieustraten

De milieustraat in de Korrewegwijk is een groot succes. Georganiseerd door de buurt en gefaciliteerd door de gemeente kunnen ook mensen zonder voldoende netwerk of financiën hun grofvuil wegbrengen; tegelijkertijd is het gekoppeld aan een actie waarbij zwerfvuil geruimd wordt én is het een sociaal gebeuren. Met de PvdA, SP en Stadspartij dienen wij een MOTIE in om het uit te breiden.

Risico groot onderhoud

Bij de begroting hebben we gevraagd naar het risico op groot onderhoud en hiervoor een motie ingediend om bij deze VJN met een voorstel te komen “dit budget aan te vullen om te voorkomen dat in de (nabije) toekomst een beroep moet worden gedaan op het weerstandsvermogen en/of de stad geconfronteerd wordt met de nadelige gevolgen van achterstallig onderhoud”. Deze motie werd toen door de wethouder ontraadden, omdat ‘de middelen voor vervanging tot en met 2018 geregeld zijn’. Maar nu zien we het toch als knelpunt vermeld. Waarom heeft het college niet op de zaken ingespeeld en nu al reserveringen, zoals onze motie voorstelde, hiervoor getroffen?

MKBA

Op zich kunnen wij, en in het bijzonder maatschappelijke organisaties, blij zijn dat de MKBA vooralsnog niet tot het verminderen of beëindigen van subsidies gaat leiden. Maar het zorgt er wel voor dat er een knelpunt van 2 miljoen ontstaat. Blijkbaar worden de subsidies wel aan de juiste clubs verstrekt. En was het college hierin te ambitieus met de verwachting hier 2 miljoen op te kunnen besparen.

Sport

Over sport hebben wij tot dusver elk jaar iets gezegd, vooral dat wij meer willen investeren in de breedtesport. Dit jaar kiezen wij ervoor  de uitkomsten van het Mulieronderzoek en de uitkomsten van het cofinancieringsfonds af te wachten.

Als christenpolitici geloven wij dat je niet alles zelf in de hand hebt; zelfs niet bij het slaan van de piketpaaltjes voor de begroting. Er is meer en daarom wensen wij het college bij het opstellen van de begroting voor 2017 veel heil en zegen toe.

Groningen, 6 juli 2016

Inge Jongman-Mollema

Gekoppelde documenten

	Titel	Bestandsgrootte	MIME-type
	Motie30km160706	142,5 kB	application/vnd.openxmlformats-officedocument.wordprocessingml.document
	Motiemilieustraat 160706	95,7 kB	application/vnd.openxmlformats-officedocument.wordprocessingml.document