Voorzitter, “de aanpak van maatschappelijk-economische vraagstukken gebeurt in gezamenlijkheid, er wordt naar elkaar geluisterd op basis van gelijkwaardigheid. Verwachtingen en mogelijkheden worden besproken en gerespecteerd.” en “Wij willen een overheid zijn die goed kijkt en luistert. En dus verschillen constateert in behoefte aan betrokkenheid en ruimte. Een overheid die vervolgens haar beleidsvoornemens differentieert”. Twee citaten die u allen ongetwijfeld bekend voorkomen. Ze komen namelijk uit de inleiding van het huidige coalitie-akkoord.

Afgelopen periode hebben we maar liefst, als ik goed heb geteld, 17 brieven van ondernemers ontvangen, die stuk voor stuk hun ongenoegen uiten. En, in het verlengde daarvan, hun zorgen over het voortbestaan van hun zaak. Voorzitter, de laatste keer dat dit aantal brieven gehaald werd, was volgens mij 2 jaar geleden toen een 10%-korting op de subsidies van maatschappelijke instellingen werd voorgesteld. Toen lag er een bezuiniging, en dus financiële “noodzaak”, aan ten grondslag. Nu lijkt het college een probleem te willen oplossen dat er helemaal niet is. Maar volgens het coalitie-akkoord wordt er goed geluisterd en op basis van verschillen gedifferentieerd.

Nog even terug naar het coalitie-akkoord voor een ander citaat: “Het kloppend hart is de binnenstad: 1 vierkante kilometer vol met winkels, markten, terrassen en fietsers, en levendige pleinen met concerten en kermis. Een stad die geen verveling kent.” Een synoniem van ‘verveling’ is ‘eentonigheid’. Als hier 7 dagen in de week de winkels open zijn, dan wordt het toch eentonig? En dan kan het college wel zeggen dat het voorstel niemand ‘verplicht’ om op zondag de winkel open te gooien, maar met al deze brieven van zelfstandige ondernemers, hoef ik u toch niet meer uit te leggen dat zij dat heel anders zien. Een groot winkelbedrijf kan studenten op zondag laten werken, zij zullen zelf aan de bak moeten, of de keuze moeten maken om omzet mis te lopen.

Zolang het college dit voorstel handhaaft, begrijp ik niet hoe het de genoemde citaten uit het coalitie-akkoord met droge ogen kan volhouden. Ook nog onder de noemer dat het dit voorstel doet om aan de wens van ondernemers tegemoet te komen. Het feit dat de Groningen City Club aangeeft dat 58% voor is, wat ook nog eens een krappe meerderheid is, wil nog niet zeggen dat dat 58% van zelfstandig ondernemend Groningen is. We hebben kunnen lezen dat de leden van de GCC hierover niet eens geraadpleegd zijn.

Dhr. Loopstra van de PvdA heeft vorig jaar gezegd 16 koopzondagen een mooie balans te vinden. In een democratie, waar het soms geven en nemen is, compromissen sluiten, vond ik dat een mooie uitspraak. Hoe ziet u, met 52 koopzondagen, die balans?

Zoals ik al zei, welk probleem wil het college hiermee oplossen? Het enige doel dat ik kan terugvinden is ‘gewoon lekker genieten’. Ja, het staat er echt. Wie gaat dat al die ondernemers uitleggen, dat hun geen rustdag meer gegund wordt zodat wij ‘gewoon lekker kunnen genieten’?