Voorzitter,

Om met een bijbels verhaal te beginnen, de Farao in het oude Egypte droomde over zeven vette, mooie koeien die opgegeten werden door zeven lelijke, magere koeien (Genesis 41). Hij raakt helemaal in de stress van deze droom maar nadat zijn vaste adviseurs met de mond vol tanden staan is daar de verklaring van de droom door Jozef dat na zeer overvloedige jaren er zeer zware tijden aanbreken. Voorzitter, wij als fractie hebben geen voorspellende droom gehad en de allerzwaarste scenario’s spelen zich -   gelukkig -  niet  af in dit werelddeel, maar duidelijk is dat met alle bezuinigingsscenario’s  we de koeien de komende tijd minder goed kunnen voeren en daardoor minder vet op de botten gaan krijgen. We moeten in deze tijden dus keuzes maken maar botweg snijden in het vet zonder nadenken waarom, dat kan, maar is niet wenselijk want bij sommige stukjes vlees is het vet nou net dé smaakmaker.

Als je kijkt naar de piramide van psycholoog Maslow, die de behoeften van een mens verwoordt, dan heeft een mens als eerste en meeste behoefte aan eten-lucht-water, als tweede behoefte aan bestaanszekerheid in de vorm van woning-werk, als derde behoefte aan sociaal contact en affectie, als vierde aanzien en waardering, als vijfde zelfontplooiing.
Maar als aan de behoeften van een mens in fase één niet voldaan is, zul je nooit aan volgende fasen toekomen. De bezuinigingen van het college hebben wij langs deze lat gelegd en dan is het opvallend dat de bezuinigingen van het college bepaalde basisbehoeften raken. Dat er in de smallere laag zelfontplooiing gesneden wordt op bijv. cultuur vinden wij minder erg dan in de breedste laag van basisbehoeften. Want zonder brood op de plank gaat mevrouw Reitsma van de Reitemakersrijge echt niet naar De Oosterpoort. En uiteraard heeft bezuinigen op cultuur ook gevolgen voor individuele mensen, maar het gaat ons om de opbouw in de behoeften van een mens.
Een ander vraagpunt is hoe groot het vangnet is voor de mensen die niet goed voor zichzelf kunnen zorgen, om wat voor reden dan ook. Er zijn mensen die te maken hebben met de gevolgen van de crisis en na een periode van ww terug moeten vallen op de bijstand maar zichzelf –zij het met moeite – redden in de maatschappij. Er zijn ook mensen die, hoe graag we het ook anders zouden willen, door allerlei omstandigheden foute keuzes in hun leven maken of de gevolgen van keuzes van anderen in hun dagelijkse leven met zich meedragen. Zij gedragen zich daardoor erg lastig in de openbare ruimte, gebruiken verslavende middelen, verstoppen zich achter hun  voordeur of redden het echt niet zonder hulp van buitenaf.  Er zijn ook mensen die door een handicap weinig keuze hebben en afhankelijk zijn van anderen. Door de aankomende decentralisaties is dat een punt van grote zorg en aandacht van de ChristenUnie. Aan de ene kant is het mooi dat de overheid een beroep doet op ons als mensen die een samenleving vormen; aan de andere kant is het maar de vraag of diezelfde samenleving verantwoordelijkheid kan nemen of wil nemen want het “wat levert het mij op” is soms belangrijker dan “wat kan ik bijdragen”! Wij zijn daarom blij met alle vrijwilligers die zich waar dan ook in deze stad inzetten voor wie of wat dan ook. Maar vaak is het zo dat de mensen die al van alles doen méér doen en mensen die denken niks te hoeven bijdragen, lastig te activeren zijn. Voor de toekomst een delicate balans, want hoe dan ook, mensen die extra zorg vragen komen bij verminderde inzet van de overheid vaak als een boemerang op het gemeentebordje terug…
De ChristenUnie gelooft dat veel mogelijk is, maar mensen moeten wel centraal staan in de hervormingen. Daarom heeft ChristenUnie landelijk een 7-puntenplan opgesteld waarbij we kort samengevat de cliënt voorop zetten (wat heb jij nodig), vrijwilligers willen versterken maar tegelijkertijd niet willen overbelasten en zorg voor kwetsbare mensen niet over de schutting willen gooien.
Als we de voorgaande twee punten samenvatten: wat is de minimale en eerste behoefte van mensen en waaruit zou een vangnet moeten bestaan, dan is de conclusie van onze fractie: als we bij voorbaat uitgaan van de mogelijke effecten op de stad als we minder besteden aan de sectoren cultuur, sport, welzijn en zorg dan zijn wij in volgorde van effecten op mensen als eerste voor minder besteden aan cultuur, dan sport, dan welzijn en dan zorg. Een motie zoals ingediend door GroenLinks over het effect van bezuinigingen beantwoordt aan deze zorgen en wordt door ons van harte ondersteund. Beantwoording van deze motie door uw college zal mede ons definitieve standpunt bepalen over uw lijst van bezuinigingen.

Een andere bezuiniging is die van minder onderhoud. Voorzitter, beheer en onderhoud van de stad is altijd het stokpaardje van onze fractie geweest want meer rommel trekt nou eenmaal meer rommel aan. Meer rotzooi leidt ook tot verloedering en dat moet je niet willen als stad. Wat onze fractie opvalt is dat het ecologische beheer de stad veel brengt in de vorm van mooie borders, wapperend fluitekruid en wuivend gras. Deze bezuiniging doet de stad geen kwaad, behalve waar het onveiliger wordt bij oversteekplaatsen en kinderen onzichtbaar worden achter de hoge natuurlijke borders.
In Almere is een hele succesvolle proef met beheer en onderhoud door de inwoners zelf; bewoners van de Hoekwierde nemen het dagelijks beheer van hun eigen wijk voor hun rekening. Alleen het beheer van de riolering en grote onderhoudswerkzaamheden voert de gemeente zelf nog uit. Wat ooit begon als een club vrijwilligers, is uitgegroeid tot een buurtbeweging waarbij steeds meer bewoners aanhaken. De stichting Experiment Zelfbeheer Hoekwierde krijgt voor het beheer een vergoeding, waarvan voorheen het gemeentebeheer werd bekostigd. De ChristenUnie stelt voor om in de geest van Jim Diers zoiets in Groningen ook eens te proberen.  MOTIE

Waar het college de afgelopen debatten vroeg of de raad alstjeblieft niet meer in moties of hoe dan ook wilde vragen om creatieve oplossingen, komt het college met een nieuwe heel creatieve “huub huub barbatruc” van cofinanciering. In het vragenuurtje werd al duidelijk: de onderbouwing ervan is uiterst onzeker. Voorzitter, de komende tijd wordt er één van creatieve oplossingen of zo u wilt co-creatieve oplossingen maar de uitkomsten zijn onzeker. En natuurlijk hoef je als overheid niet als een lakei de dienbladen te vullen met allerlei gewenste drankjes en kan dat best in gezamenlijkheid met andere partijen, maar bij het presenteren van lege dienbladen (lees opheffen G-kracht) zullen de andere partijen de gemeente toch zien als een collectant en niet als een gelijkwaardige dienaar van de publieke zaak…

Voorzitter, over de publieke zaak gesproken, naar volle tevredenheid van veel van de inwoners en een meerderheid van de gemeenteraad zijn in 2003 en 2008 gemeenteloketten in Hoogkerk en Lewenborg gered van sluiting. Maar helaas, het vijfjaarlijkse ritueel herhaalt zich. Voor het gevoel van mensen is het heel prettig dat dé twee contactmomenten die iedere Stadjer met de gemeente heeft, namelijk bij het ophalen van het afval en bij het regelen van burgerlijke zaken, de gemeente dichtbij is. De vuilniswagen komt, afhankelijk van het feit of je een eigen of gemeenschappelijke container hebt tot op hooguit 50 meter van je eigen huis; de gemeente is met de huidige loketten ook dichtbij naar keuze en in ieder geval goed bereikbaar. En als je kijkt naar de loketten Hoogkerk en Lewenborg en als ik luister naar de inwoners, vinden veel Stadjers deze service erg fijn en wordt er ook veelvuldig gebruik van gemaakt. Auto voor de deur, gratis parkeren, er rustig naar toe kunnen lopen of fietsen. Voor het gevoel van Stadjers zit deze dienstverlening in de onderste laag van de piramide. En dan noem ik nog niet eens de oude rechten vanuit Hoogkerk, er zou altijd een gemeentesecretarie blijven in de voormalige gemeente Hoogkerk. Verhuizing naar het Europapark is dan ook geen optie. Voorzitter, ik dien daarover een motie in. MOTIE

Als we kijken naar de afboekingen op bedrijventerreinen en woningbouw-gronden van de afgelopen periode en de stand van zaken qua verkoop op dit moment, dan kan het niet anders dat we nog eens af moeten boeken. Onze fractie neemt aan dat uw college daar ook al rekening mee houdt…
Het college heeft de ambitie om sterker uit de crisis te komen, maar dat is volgens onze fractie makkelijker gezegd dan gedaan. Wat als je als overheid minder in de melk te brokkelen hebt, kun je ook minder sturen.
De ambitie voor het weerstandsvermogen schuiven wij als fractie, net als het college, op de lange termijn. Maar de vraag is waar we als raad de balans gaan vinden tussen geld in de  spaarpot en geld om uit te geven. Voldoende reserves zijn van belang, maar ook bedoeld om in tijden van crisis aan te spreken. En daarom de vraag: is in tijden van crisis het minimale niveau van 0,75% niet aan de hoge kant omdat 0,1% minder 19 miljoen incidenteel per jaar oplevert. Want Farao had naast de koeien nog een droom; die van de korenaren. Die droom was een hint om in tijden van voorspoed de korenschuren te vullen en in tijden van hongersnood te legen. Als christenpolitici willen wij als laatste aangeven dat wij als mensen niet alles in de hand hebben; en wensen het college bij het zaaien en oogsten voor de begroting van 2014 Gods onmisbare zegen toe. 

Groningen, 19 juni 2013 

Inge Jongman-Mollema
fractievoorzitter

Gekoppelde documenten

	Titel	Bestandsgrootte	MIME-type
	motiewijkloketten190613	786,0 kB	application/msword
	motiezelfbeheer190613	119,0 kB	application/msword